Bestiariusz

Rusałka, inaczej boginka, lub zamieszkująca tereny górskie brzegina, bądź brzeginka. Urodziwy demon kobiecy, którego siedliskiem nie były jedynie zbiorniki wodne. Wyróżnia się rusałki wodne, polne i leśne. Ich miejscem bytowania bywały brzegi rzek, jezior, lub gór, gęstwiny leśne i zielone żyto, stąd określenia takie jak brzeginia czy żytnia panienka (nie mylić z Południcą). …

Strzyga, kobiecy demon bądź strzygoń – męski odpowiednik wywodzi się z prasłowiańskiej demonologii ludowej. Nazwa tego demona pochodzi od rzymskiego strix co znaczy „puszczyk”, bowiem dawni Słowianie wierzyli, że strzygą stawał się człowiek, który powrócił ze świata zmarłych na ziemię pod postacią kobiety o ptasich szponach, aby żywić się krwią dzieci – …

Licho to demon, którego celem bytu jest uprzykrzanie ludziom życia. Mało kto miał nieprzyjemność zobaczyć licho, lecz jego złośliwe postępki mogły dotknąć każdego, dlatego strach przed nim był wielki. Z opowieści tych, co chodzące nieszczęście spotkali, wiemy, że najczęściej widywano je jako szpetną, wychudzoną kobietę z jednym okiem, które niszczyło wszystko, na co starucha skierowała …

Bies i czart, szkodliwe i złośliwe demony, nieprzyjaźnie nastawione do ludzi. Jako demony przedchrześcijańskie budziły strach w prostym ludzie, a w późniejszych czasach próbowano utożsamić je z chrześcijańskim diabłem, lecz daremnie, ponieważ bies czy czart szkodził głównie fizycznie, a szatan i diabeł – duszy. Określenie bies wywodzi się z prasłowiańskiego bĕsъ, od …

Domowik, domowoj, domowy, domownik – duch opiekuńczy, zamieszkujący zapiecek domu. Dbał o dobrobyt gospodarstwa, w zamian za schronienie i posiłek pozostawiany przy piecu przez gospodynię. Domowik rzadko pokazywał się właścicielom domu, często jednak można było usłyszeć jak zaniedbany domowik tłukł talerze i bił dzieci lub ściągał na domowników inne nieszczęścia. W wierzeniach …